KARA LASTİKLİ TARLADA ÇALIŞMAZSA, KRAVATLI ŞEHİRDE AÇ KALIR

 KARA LASTİKLİ TARLADA ÇALIŞMAZSA, KRAVATLI ŞEHİRDE AÇ KALIR Bir ülkenin kaderi, tarlada alın teriyle yazılır. Kara lastikli o çiftçi, sadece toprağı değil ülkenin geleceğini eker. Bugün şehirlerde kravatlarımız parlıyor, ama o kara lastikli eller toprağa dokunmazsa, yarın sofralarımız boş, raflarımız sessiz kalır. Kara lastikli tarlada çalışmazsa, kravatlı şehirde aç kalır. Bu bir söz değil, bir gerçektir. Çünkü üretmeden tüketen toplum, bağımsızlığını kaybeder. Gıdasını dışarıdan alan ülke, iradesini de dışa teslim eder. Bizim kalkınma hikâyemiz, kravatla değil, çamurlu çizmelerle başlamıştır. Bugün teknoloji, eğitim, ekonomi konuşuyorsak, temelinde o kara lastiğin sabrı, emeği ve bereketi vardır. O yüzden diyoruz ki: Bir ülkenin en zengin insanı, toprağını terk etmeyen çiftçisidir. TARIMKON olarak inancımız nettir: Tarlada alın teri kurursa, şehirde umut solar. Köyü ayağa kaldırmadan, şehirde refah inşa edemeyiz. Unutmayalım: Kara lastikli tarlada çalışmazsa, kravatlı şehirde aç kalır. Ve o gün geldiğinde, artık ne şehir kalır, ne vatan…